2017 was geen makkelijk jaar

2017 was geen makkelijk jaar. Dat is voor een positivo als ik niet makkelijk om toe te geven. Tuurlijk. Curaçao was geweldig. Lowlands17 was onvergetelijk. Het concert van LCD Soundsystem in Paradiso een hoogtepunt. Mijn kinderen doen het goed. En ik geniet van mijn man en de wandelingen met mijn hond.

Maar ik vond het een behoorlijk stormachtig jaar. Mijn lieve ouders belandden allebei in het ziekenhuis en krabbelden gelukkig weer op. Ik struikelde in een vliegende vaart over mijn hond en liep een hersenschudding op en als klap op de vuurpijl kreeg ik gordelroos in mijn gezicht. Ik kreeg te maken met onredelijkheid, oordelen en angsten van anderen. En zakelijk gezien groeiden de bomen zeker niet tot in de hemel. Dat laatste was een keuze. Of nee. Dat was geen keuze. Ik kon niet anders. Ik kon me er niet meer tegen verzetten. Mijn focus keerde. Mijn aandacht en energie gingen naar iets anders. Ik wentelde me in de grappen en flow van het creatieproces. Mijn hoofd schreeuwde nog: wat doe je? Werk eens wat harder! Denk aan je bloedjes van kinderen. En aan je bankrekening. Maar mijn hart fluisterde veel harder. Ga ervoor. Maak je droom waar. Wees dat voorbeeld. Spring.

De mens die keuzes maakt en voor zichzelf kiest

Ik sprong. En er kwam iets voor terug waar ik super blij van werd en waar ik werkelijke inspiratie ervoer. Ik ontwikkelde Bickle.nl, een groeiend platform voor de moedige mens. De mens die keuzes maakt en voor zichzelf kiest. Ik lanceerde mijn eerste roman, die ik ook Bickle doopte. En ik ontwikkelde een nieuw programma waarin ik mensen leer doelen te stellen. Ik mocht ervaren wat het is om mensen te inspireren en te vermaken.

Wat als ze me stom vinden?

En ook tijdens die verandering van focus voelde ik angst. Wat als ze me stom vinden? Wat als niemand mijn boek leest? Wat als ik geen klanten krijg? Vervolgens stelde ik mezelf gerust. Het draait niet om jou. Het gaat om je missie. Je weet dat je mensen inspireert en vermaakt. Dus ga daar voor staan.

Die schop onder mijn kont had ik precies nodig

Sinds eind september ligt mijn boek in de boekwinkels. En in november ging ik met 9 leerlingen aan de slag met mijn nieuwe programma. Af en toe verschijn ik in de pers en mag ik vertellen over mijn mooie doel. Ik word gevraagd voor lezingen. “Die schop onder mijn kont had ik precies nodig,” zei een van de aanwezigen laatst tegen me na een inspirational verhaal. Dan weet ik dat ik op de goede weg zit.

Een schoon blad

2017 voelde als een storm die alles wat zeker was liet schudden op zijn grondvesten. Die alles wegblies. Die weer ging liggen. En die, toen het stof was neergedwarreld, een schoon blad achterliet. Ik kan niet anders dan een diepe dankbaarheid voelen voor deze wervelwind.

Ik heb zin in 2018.

Geef een antwoord